Cama çıktım ve bir sigara yaktım.Hava çok soğuktu, titriyordum..
Sonra trafonun sesini duydum sevgilim,başımı sola çevirdiğimde Ali Paşa konağının arkasındaki ağaçları gördüm..
Gözlerimi kapattığımda dudaklarını hissettim..
O dudaklar ‘hep yanında olacağım’ diye fısıldadı..
Yanımda olduğunu hissettim..
Aynı karanlık aynı ses sanki kafam yine güzeldi, aynı dudaklar ve verilen söz aynıydı..
Titreyişim, senin sıcaklığın..
Gözlerimi açana dek sürecekti..
İki dakika sürdü bu kendimi kandırmaca oyunu..
Araladım gözlerimi ve karşımdaki binaya, alttaki trafoya soldaki ağaçlıklara baktım..
Yanımda yoktun ama yanımda gibiydin..
Verdiğin söz benim elimdeydi bunu fark ettim..
Ama insanın kendini kandırması bir başkasının oyununa inanmasından daha zormuş anladım..
Ve hala sana kızamıyorum..
Haklıydın sevgilim çünkü hep yanımdaydın..
Ben kendimi sana ait hissettiğim sürece..
Gözde ÖZHAN
10.03.2010 03:20
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder