Babaanneme..2

Geceler..
Seni uzun uzun en çok düşündüğüm vakit geceler bir tanem..
Hani insan yarini düşünür genelde o saatlerde.. 
Ya ayrılırlar ya kavuşamazlar..Yada heran gibi bir şey işte..
Ama benim düşündüğüm ne farklı oysa.. Ne erdemli.. Ne kıymetli..
Melek..Bir tane..
Anıyorum seni hep..
Sevdiğin şarkılarla,söylediğin sözlerle yada ne biliyim ya seni sen yapan şeyler işte..
Seni anlatıyorum ya hani özelliklede ikimizin mutlu olduğu anları yada senin gülünç bir şey anlattığın anları..
O zaman gülüyorum ama sonra öyle bir irkiliyor ki içim..
Öyle bir acıyor ki içim.. 
Anlatamam.. 
Çünkü sen yoksun.. 
Ve bundan sonrada hiç olmayacaksın bir daha sana babaanne diyemeyeceğim.. 
O anları bir daha yaşayamayacağız.. 
İşte o zaman, içim acıdığı anda devreye gözlerimde giriyor bazen bir iki damla süzülüyor,bazense dolmakla kalıyor..
Ve burnumun direği yanıyor.. 
Ama en önemlisi içim.. İşte ona bir çare yok şimdilik..
Gözlerim seni arıyor.. Nerdesin? İyi misin? 
Ölüyü gömmek çok tuhaf bir his ne bilim hani sana çiçeğim derdik ya Semra halamla o zamanlar seninde toprağa karışacağın hiç aklıma gelmezdi.. Çiçek gibisin artık..
Çiçek demişken,
3üncü gün mezarlığa geldiğimizde güller almıştı babam 59 adet.. ama yanlış almış sen 57 yaşındaydın çünkü evlenmek için 2 yaş büyütmüşlerdi.. 
Neyse..
Mezarını süslemek için gülleri dik dik toprağa batırmaya başladık Semra halam dedi ki
-Sen bu işleri iyi becerirdin babaanneyle hep çiçek dikiyordunuz saksıları değiştiriyordunuz
Bense sustum bir şey diyemedim ama içimden şu sözler şu sözler geçiyordu;
‘’Hayır ben beceriksizim..
Babaannemdi beni becerikli kılan..
Ve bak gör beceremeyeceğim artık o işleri..
O yok başımda..
Daha yeterince büyümedim..
Ben onsuz bir boka yaramam..
Ben onsuz ne yapacağım? Ne? ‘’
Ama ağlamadım fazla istemezsin bunu biliyorum.. 
Hastanede beklerken öldü haberi gelince susmadım eve kadar saatlerce yalan değil.. 
Eve gelincede odama sığındım bi nevi üzüntüden ağrıyan karnım ağlamaktan mı yoksa burnumu çekmekten mi bilmediğim bir baş ağrısıyla sızmıştım..
Ama haftasonuydu işte sabah uyandığımda sarılamayacaktım..
Her haftasonu uyandığımda aklımda bu olacak sanırım.. 
Sen hastanedeyken hiç böyle olucağını düşünmemiştim.. 
Çok özlüyorum..
Çok .. çok inan bir sürü çok ..
Özlemeyi geç senin hayatta olduğunu bilmem yeterdi..
Keşke yaşasan da dünyanın bir ucunda olsan..
Sesini duyardım hiç değilse..
Bak günler nasılda geçiyor.. 
Ama yalnızım işte.. 
Yine akşam oldu ve cumanın ilk saatlerindeyiz 13 gün oldu tatlım.. 
Sen yoksun.. 
Son defa sarılmak ne çok isterdim..
Ama sanırım biteceğini bildiğimden bırakmazdım bırakamazdım..
Seni çok seviyorum ..
Özlüyorum..!
İyi geceler meleğim..
08 Eylül 2009 Salı