şehrimden çok sevdiğim adama..

Istanbulu sen de seversin, ben de severim seni sevdiğim kadar sevememişim oysa.
Gözlerin ışıltısı uğruna köprü ışıklarından, kokunu duyabilmek için boğaz havasından, istiklal caddesinde yürümek varken seninle öylesine bir sokaktan yürüyebilecek, deniz ortasında yapayalnız kalabilcek kız kulesi gibi, o kadar çok sevmişim seni..
Ama şimdi ne senin ışıltılı gözlerin ne köprü ışıkları.. Kapkaranlık !
Ne senle yürüyeceğim sokaklar ne istiklal caddesi... Kayboldum !!
Ne teninin kokusu ne de boğaz kokusu.. Nefes alamıyorum !!
Şimdi kapkaranlık bir şehirde, kaybolmuş, sensizlikten soluğu kesilmiş bir kız çocuğu var bu şehirde..