O bazen döner.
Yollar hep uzundur, giden gidebildiğince gider.
Ama gönlünün labirentlerinde boşadır bu kürek çekmeler.
Beklemek.
Beklemek neydi sahi?
Hiçbirimiz beklemiyoruz aslında.
Nefes alıyoruz baksana !
Yada bekliyoruz.
Gönül labirentinde onu görebilmek için sabit duruşumuzdur beklemek.
Labirent kadar uzun, karmaşık, korkunç..
Bir gün bakarsın gelen yok, nasıl biri gelecekti unutursun..
Nasıl bir surattı gelecek olan?
Nasıl kokardı teni?
Neyiydi beni böyle labirentlere mahkum eden?
Unutursun..
Sadece bir silüettir belki aklında kalan, senin yanıbaşında duran.
O derece unutursun.
Ve yine bir gün gelir, o gelir..
Afallarsın, şaşarsın..
Silüet gittikçe yakınlaşır,labirentleri devire devire.
Kalakalırsın.
Kırıpdıyamazsın.
Konuşamazsın.
Tanıyamazsın.
Tekrarlayamazsın.
Çünkü;
Artık,
Yalnızsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder