Karanlık..

Karınlık uzun bir yolda koşar adım yürüyorum şimdi..
Kulaklarımda gittiğin her adım yankılanıyor güçlü rüzgara rağmen..

Ellerim daha çok üşüyor..

Birden durup son sigaramı yakıyorum.

Seni içime çekercesine bir nefes alıp yürümeye devam ediyorum.
Rüzgar boynumdaki atkından kokunu yayıyor hücreme
O an burnumun direği sızlıyor ama ağlamıyorum..
İlerliyorum karanlık o yolda,

İnsanlar tuhaf bakıyorlar yüzüme
Bense telaşlıydım gidişine.

Alnımdaki terleri elimin tersiyle siliyorum..

Sanki biri beni takip ediyor ama arkama bakamıyorum.

Ağaçlar korkunç sevmiyorum sensiz onları.
Rüzgar kudurdu gidişinle ıslıkları beni sağır edecek,

Ellerim buz kesti..
İlk gün geldi aklıma gülümsedim.
Aynı karanlık, aynı rüzgar..

Bir yol farklı, bir ağaçlar he bir de gidişin..

Şimdi ne titreyişim aynı ne susuşum..
Sadece yürüyorum.
Hiç aldırmadan,

Sana yetişmek imkansız biliyorum.

Ama son kez adımlarım adımlarını öpsün istedim.

Sesleri artık bana çok uzak, çok derin.
Gittin bile işte !

İzleriyse çok yakında, çok derin.

Seni hoş çakal..