Enkaz

Bazen birini çok sevmek istiyorsunuz.

Sonra O karşınıza çıkıyor.

Sizi seviyor, sizinle hayaller kurup planlar yapıyor,

sizinle uyuyor, sizinle ağlayıp gülüyor, size sarılıyor,

sizinle tartışıyor, bağırıyor, küsmüyor, ayrılmıyor, sizi sahipleniyor.

Siz onu çok seviyorsunuz,

Siz ona çok alışıyorsunuz,

Siz ona çok bağlanıyorsunuz,

Siz onu çok herşeyiniz yapıyorsunuz,

Siz onsuz nefes alamazmışsınız gibi hissediyorsunuz.

Siz onu dünyanız yapmış olsanız bile,

O,

Gidiyor! -ve gitmek zorundaymış gibi hisseden korkak bir savaşçı oluyor-

Sözde hayallerinizin kahramanı.

Birlikte kurulan hayalleri yıkıyor.

Elinde bir enkaz kalıyor.

Belki de bir ölü..

Yani.. Hayatınızı sikebiliyor.

Birini çok sevmek isteyen yerlerimi sikeyim.

Kendim kaşınmışım  diyorum bunları yazarken.

Ama napalım seni çok seviyorum bAŞKam.

19mayıs 2013

Seni Severken.

Seni severken ben ben olmuyorum.
Tepeden tırnağa değişiyorum.
Daha şefkatli oluyorum
Daha çocuksu
Daha kadınsı
Daha arkadaş
Daha öfkeli
Daha kıskanç
Daha koruyucu
Daha kırılgan
Daha demek çok demek değil bazen.
Azalttı beni dahalar, seni severken.

İstanbul'a yazılan şarkılar gibiydi sana yazdıklarım,

Anlatmak istediklerim bir, ama cümleler farklı.

Bazen.

Bazen birini çok seviyoruz, 

Bu; ya sonumuz oluyor.

Ya da kurtuluşumuz.

Sen Ben

Yalnızlığıma kalabalıkdın benim

Olgunluğuma çocukluk

Güçsüzlüğüme direnç

Utançlarıma saflık

Kalbime en yakışan sendin sanki.

Mutluluğuma da mutsuzluğuma da en değen.

Herşey dedikleri, aşk dedikleri, aile dedikleri..

Sen bendin sanki, ben!

Tuhaf

Tek başına bir kişi üzerine kurduğun hayal seni öldürebilirken, 
O kişiyle hayal kurmak sizi birbirinize bağlar ve yaşatır. Tuhaf...